p.ryl.2.234

[Ἀπο]λ̣λωνίωι [..............] [ὑπ]ηρέτης τῷ [κυρίῳ] [χαίρειν] [.] [τῇ] [.] ὥρᾳ α ἀνέδ̣ωκα τῶι̣ κρατ[ίστῳ] [ἐπιστρ]ατήγῳ τὰς ἐπιστολὰς κ̣α̣ὶ̣ [ε]ὐ̣θ̣ὺ̣ς̣ μὲ[ν] [τ]ῷ γραμματεῖ αὐτοῦ ἔδωκεν, μ̣[ετʼ] [ὀ]-λίγον δέ μου προσελθόντος τῷ γ[ραμ]-ματεῖ πυνθανομένου περὶ τῶν [παρʼ] [ἐ]-μοὶ ἀνθρώπων λέγει · πορεύου, ἀντι-φωνηθήσεται διὰ τῶν στρατηγῶν. πάλιν δέ μου παρακαλέσαντος αὐ-τὸν καὶ λέγοντος μὴ δύνασθαι ἀπο-[χ]ωρῆσαι, εἰ μὴ ἀντιφωνηθῇ, διὰ [τ]οὺς παρʼ ἐμοὶ ἀνθρώπους καὶ ὡς τὸ πρᾶ-γμα ἁδρόν ἐστι, φασί μοι · αὔριον κἀγὼ* αὐτῷ παραναγνώσομαι ἵνα ἀντιφωνήσ̣ῃ. γράφω σοι οὖν, κύριε, ἵνʼ εἰδῇς, καὶ εἰ βού-λει παραμεῖναί με ἐνθάδε μετὰ τῶν ἀνθρώπων ἕως ἂν ἢ ἀκουσθῶσι ἢ ἀν-τιφώνησειν* λάβω. ἐρῶσθαί* σε εὔχομαι, κύριέ μου. Μεσορὴ ιβ.