sb.5.7656

1 καὶ ἄνευ γραμμάτων οἶδʼ, ὅτι ἀφʼ ἑαυτῆς ἐστιν ἡ σὴ ἀρετὴ καὶ οὐ χρ\ήζ/ει ⟦χρεια⟧ ὑπομνησθῆναι εἰς τὰ κατʼ ἐμέ, ἀλλὰ̣ τ̣ο̣[ῦ]
2 κυρίου μου ἀδελφοῦ Νείλου ἀπαντῶντος ἐκεῖσε ἀναγκαῖον ἡγησάμην ἐν μὲν πρώτοις τὴν χρεω[στου]-
3 μένην πρόσρησιν ἀποδοῦναι, ἔπειτα καὶ παρακαλέσαι, ὅπως καταξιώσῃ σου ἡ ἀνδρία συνηθῶ̣ς̣
4 συ̣γ̣κροτῆσαι τὰ ἐμοῦ πράγματα καὶ τοὺς ἐμοὶ διαφέροντας καὶ μὴ ἕν τι συγχωρῆσαί τιν̣α ἐξ αὐ[τῶν]
5 καταπονηθῆναι, εἰ καὶ ἀπών εἰμι, ἀλλʼ ὅμως θαρσῶ, ὥς τι πλειόνως συγκροτοῦνται παρ[ὰ] τῆ[ς] [σῆς]
6 μεγαλοποίας τὰ ἐμὰ πράγματα · θαρσῶν δὲ γεγράφηκα · τὰ δὲ δέρματα τοῦ ἑνὸς ὁλοκοτίου
7 καταξιώσῃ παρασχεῖν εἰς τὴν οἰκίαν, λέγω δὲ τὰ δέκα καὶ τέσσαρας · ἐγὼ γὰρ προσέ̣χ̣ω̣
8 [κατ]αλαβεῖν τὸν Μαραιώτην* καὶ ἐπικεῖσθαι τ̣ο̣ῖ̣ς ἐκεῖσε ἀγραρεύουσιν στρατιώ[ταις].
9 γινωσκέτω σου ἡ ἀρετή, ὥς τι ἀπῃτήθην τὰ ἓξ χρύσινα, ἅπερ ἀντεφώνη̣[σα]
10 τῷ κυρίῳ Χρηστῷ* ὑπὲρ τῆς σῆς ἀνδρίας · οὐ συνεχώρησέν με γὰρ ἐξελθῖν* ἐ̣[πὶ]
11 τὴν Μέμφιν, εἰ μὴ ἐποίησέν με ἀντιφωνῆσαι αὐτῷ ἀποκρότως Ἀνουβίωνι [.]
12 β[.]θ̣ως τῶν νουμεραρίων καὶ πρὸς τῷ γνῶναί σου τὴν ἀρετὴν ἔσπευσα γράψ[αι]
13 κ̣α̣[.]ρον τάδε · τὸν παῖδα ἀπέστιλα* ἐνέγκαι τὰ ἐμὰ ἱμά̣τ̣ι̣α̣ · εἴ τινος τοίνυν χρεία [ἐστίν],
14 καταξιώσῃ ἡ [σ]ὴ ἀρετὴ δηλῶσαί μοι διʼ αὐτοῦ · ἐπίγομαι* γὰρ τ̣[ὴ]ν Ἀλεξάνδρι[αν] καταλαβεῖν.