p.hamb.3.229_1

?? ⳨ καθὼς ἔγραψέν μοι ἡ σὴ εὐλάβεια περὶ τοῦ θησαυροῦ, ἰδοὺ ἀνῆλθεν Πέτρος ὁ παῖς εἰς τὴν πόλιν. ποίησον τὸν κόμετα εἰπεῖν αὐτῷ μετὰ τοῦ προνοητοῦ. οὐχ ηὗρον δὲ ποῦ βαλεῖν σῖτον, διότι τὰς δύο κύφας ἐγομώσθησαν. σπούδασον δὲ τοῦ ἀνελθεῖν ἐνταῦθα διὰ τὴν λοιπάδα τοῦ σίτου. ἐρχομένου δέ σου ἡ εὐλάβεια ἔνεγκε κατηνάριον, ἵνα βαλω[.] [..] καὶ βάλλειν ἐκεῖ σῖτον. σὺν θεῷ γὰρ προέβη τὸ πρᾶγμα τοῦ σίτου καὶ πάνυ καλόν ἐστιν τὸ διάπεισμα. ἐὰν δὲ ἑτοίμως ἔχῃς ἵνα πέμπῃς τὸ ὀψώνιον μου ἄνω πρὸ τῆς ἀναβάσεως, δήλωσόν μοι. ἀπέκαμον γὰρ ἐνταῦθα ἐφέτος πλέον ἄλλων. θεὸς γὰρ οἶδεν ὁ μόνος, ὅτι σὺ εἰ ἦσθα ἐνταῦθα οὐ ποιεῖς ἃ ποιῶ. μαρτυρεῖ μοι δὲ ὁ θεός, ὅτι πῶς ἐργάζομαί σοι. καθὼς ἐδήλωσέν μοι ἡ σὴ εὐλάβεια περὶ τοῦ οἴνου, μὰ τὸν θεὸν ἤδη ἔσχον ἐν χρήσει ἄλλα τέσσαρα οἰνάρια. οὐκ ἠθέλησα γὰρ δοῦναι σῖτον ὑπὲρ οἰναρίων ἔλαβα ἐν χρήσει. γράψον μοι δὲ τὰ ι[---] τῶν γραμμάτων. πολλὰ δὲ προσαγορεύω ὑμᾶς ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλων. πέμψον ἡμῖν δὲ μικρὸν ἐλάδιον, ἐπεὶ οὐχ ηὗρον ἐνταῦθα οὐδὲ ὁ Μηνᾶς ὁ εἰρήναρχος οὐκ ἠθέλησεν δοῦναί μοι ὑπὲρ τοῦ νομισματίου. μάθε δὲ ἡ σὴ εὐλάβεια, ὅτι οὐκ ἐδεξάμην χρυσίον παρὰ Ἰούστου τοῦ υἱοῦ σου.

p.hamb.3.229_2

⳨ ἐπίδος τῷ θεοσεβεστάτῳ Μαρτυρίῳ πρεσβυτέρῳ παρὰ Ἠσαείου διακόνου