p.hamb.3.229_1

1 ??
2 ⳨ καθὼς ἔγραψέν μοι ἡ σὴ εὐλάβεια περὶ τοῦ θυσαυροῦ*, εἰδοὺ* ἀνῆλθεν Πέτρος ὁ παῖς εἰς τὴν πόλειν*.
3 ποίησον τὸν κόμετα εἰπεῖν αὐτοῦ* μετὰ τοῦ προνοητοῦ. οὐκ* ηὗρον δὲ ποῦ βαλεῖν σῖτον, διότι
4 τὰς δύο κύφας ἐγομώσθησαν. σπούδασον δὲ τοῦ ἀνελθεῖν {δὲ} ἐντα[ῦθ]α δι[ὰ] [τ]ὴ̣ν̣
5 λοιπάδαν* τοῦ σίτου. ἐ̣ρ̣χομέν̣ου δέ σου ἡ εὐλάβεια̣ ἔνεγκε κατηνάριον, ἵνα β[α]λω[.]
6 [..] καὶ βάλλειν ἐκεῖ σῖτον. σὺν θεῷ γὰρ πρ̣[ο]έβη̣ τὸ πρᾶγμα τοῦ σίτου καὶ πάνυ κ[αλόν]
7 ἐστιν̣ [τὸ] δ̣ι̣ά̣πισμα*. ἐὰν δ̣[ὲ] [ἑτο]ί̣μως ἔ̣χεις* ἵνα πέμ[πῃς] τὸ ὀψωνιν* μου ἄνω πρὸ τῆς ἀναβ̣[άσεως],
8 δήλ̣ω̣[σ]όν μοι. ἀπέκαμ[ο]ν γ̣ὰρ ἐνταῦθα ἐφέτος π̣λέ̣ον ἄλλων. θεὸς γὰρ οἶδε̣ν̣ ὁ μόνος, [ὅτι] [σὺ]
9 εἰ ἦσθ̣α̣ ἐ̣ν̣ταῦθα οὐ ποιεῖς̣ ἃ̣ ποι̣ῶ. μαρτυρεῖ μοι δὲ ὁ θεός, ὅτι πῶς ἐργάζομαί σοι. κα̣[θὼς]
10 ἐδήλω̣σ̣έ̣ν μοι ἡ σὴ εὐλάβεια περ̣ὶ τοῦ οἴνου, μὰ τὸν θεὸν ἤδη ἔσχον ἐν χρήσει ἄλλα τέσ[σαρα]
11 οἰνάρια. οὐκ ἠθέλησα γὰρ δοῦναι̣ σῖτον ὑπὲρ οἰναρίων ἔλαβα ἐν χρήσει. γράψον μοι δὲ τὰ ι̣[---]
12 τῶν γραμμάτων. πολλὰ δὲ προσαγορεύω ὑμᾶς ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλων. πέμψον ἡμῖ̣[ν] [δὲ]
13 μικρὸν̣ ἐ̣λαδ̣ι̣ν*, ἐπεὶ οὐκ* ηὗρον ἐνταῦθα οὐδὲ \ὁ/ Μηνᾶ̣ς ὁ ε̣ἰ̣ρή̣ναρχος οὐκ ἠθέλησεν δοῦναί μοι ὑπὲρ
14 τοῦ νομισματίου. μάθε δὲ ἡ σὴ εὐλάβεια, ὅτι οὐκ ἐδεξάμην χρυσίον παρὰ Ἰούστου τοῦ υἱοῦ σου.

p.hamb.3.229_2

15 ⳨ ἐ̣[πίδ(ος)] [τῷ] θεοσεβ(εστάτῳ) Μαρτυρίῳ πρεσβυτέρ(ῳ)
16 π(αρὰ) Ἠσαείου̣ δ̣ι̣α̣κ̣(όνου)