p.mich.3.214_1

Πανίσκο[ς] τῇ σοιμβίῳ* μου Πλουτογενίᾳ μητρὶ τῆς θυγατρός μου πλῖστα* χαίρειν. πρὸ μὲν <πάντων> εὔχομέ* σοι τὴν ὁλοκληρια* καθʼ ἑκάστην ἡμέραν παρὰ τοῖς θεοῖς πᾶ\σι/ ⟦πατρ⟧. γινώσκειν σε οὖν θέλω, ἀδελφή, ὅτι ἐν Κόπτωι αἰμίναμεν ⟦εμιναμεν⟧* ἐνγὺς τῆς ἀδελφῆς ⟦μου⟧ σου καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς ὅπως μὴ λυπηθῇς ἐρχομένη ἐν τῇ Κόπτῳ · εἰσὶ γὰρ ἐνθάδε οἱ ἀδελφοί σου. ὅπερ καὶ σὺ πάντως βούλῃ αὐτὴν ἀσπά-σαστε* {αὐτὴν} πολλά, τοῖς θεοῖς εὔχετε* καθʼ ἡμέραν βουλομένη σε ἀσπάζα[σ]θαι* μετὰ τῆς μητρός σου. δ[ε]ξαμ[έ]νη οὖν μου τὰ γραμτα* ταῦτα ποίησόν σου τὰ <κατὰ> χε͂ρα*, ὅπως, ἐὰν πέμψω ἐπὶ σέν, τάχεως ἔλθῃς. καὶ ἔνεγ’κον ἐρχομένη ποκάρια ἐριδίων δέκα, ἐλεῶν* κεράμια ἕξ, στάγματος ⟦σταμγματος⟧ κεράμια τέσσερα*, καὶ τὸ ὅπλον μου τὸ κενὸν* μόνον, τὸ κασίδιόν μου. φέρε \καὶ/ τὰ λονχία* μου. φέρε καὶ τὰ τοῦ παπυλίω-νος σκεύη. ἐὰν εὕρητε εὐκερί-αν*, μετὰ ἀνθρώπων καλῶν δεῦτε. ἐρχέστω* μεθʼ ⟦μετ⟧ ἡμῶν* Νόννος. ἔνεγ’κον ἡμῶν πάν-τα τὰ ἡμάτια* ἐρχομένη. ἔνεγ’κον ἐρχομένη σου τὰ χρυσία, ἀλλὰ

p.mich.3.214_2

μὴ αὐτὰ φορέσῃς ἐν τῷ πλοίῳ.

p.mich.3.214_3

ἀσπάζομε* τὴν κυρίαν μου θυγατέραν Ἡλιοδώραν. ἀσπάζετε* ὑμᾶς Ἑρμίας. ἀπόδ(ος) τῇ σοιμβίῳ* μου καὶ τῇ θυγατρί μου π(αρὰ) Παν̣ί̣σ̣κο̣υ̣ πατρ[ός].